لغت نامه دهخدا شفتن. [ ش ِ ت َ ] ( مص ) دیوانه شدن. ( ناظم الاطباء ). شیفتن. رجوع به شیفتن شود. || چکیدن. || خاریدن. || خراشیدن. || چکانیدن. || خارانیدن. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( برهان ).
