دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
شغف (۱ بار)ها (۱۳۹۹ بار)
«شَغَف» از مادّه «شغاف» به معنای گره بالای قلب و یا پوسته نازک روی قلب است، که به منزله غلافی تمام آن را در برگرفته و «شَغَفَها حُبّاً» یعنی آن چنان به او علاقمند شده، که محبتش به درون قلب او نفوذ کرده، و اعماق آن را در بر گرفته است، و این اشاره به عشق شدید و آتشین است.
. شغاف غلاف قلب است چنانکه در مجمع و غیره گفته است فاعل «شغفها» فتی است یعنی محبّت جوان غلاف قلب زن را پاره کرده و در جوفش نشسته است اشاره است به حب شدید و جا گرفته در قلب. از امیر المؤمنین و امام سجاد و باقر و صاغدق علیهم السلام و دیگران نقل شده که آن را «شعفها» با عین مهمله خوانده در مجمع گوید: شعفها یعنی او را به هر جا برد مشتق است از شعفات الجبال (قلههای کوهها) یعنی از محبت او را سر گردان کرده است. معنی آیه: زن عزیز از غلامش کام میخواهد که عشق غلام در دلش نشسته است. این کلمه در قرآن یک بار آمده است.
