لغت نامه دهخدا شزو. [ ش ُ ] ( ص ) به لغت زند، گناهکار و بزهکار و عاصی. ( ناظم الاطباء ).شزو. [ ش َزْوْ ] ( ع مص ) بلند گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
