لغت نامه دهخدا شب پرست. [ ش َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) پرستنده شب. که شب پرستد. || ( اِ مرکب ) به معنی شب پره و خفاش آمده است. ( از مجموعه مترادفات ص 221 ). و رجوع به شب پره و شب پرک شود.
