شاست

لغت نامه دهخدا

شاست. ( اِ ) مرغی طوقدار که آن را توی نیز خوانند و بیشتر کنار آب بسر برد. ( شعوری ). هوبره :
گرآید پیش شاهین شاست با جنگ
فضای عالم آید بر سرش تنگ.( از شعوری ).رجوع به هوبره شود. || ( ص ) کودن. ( ناظم الاطباء ).