لغت نامه دهخدا سیه روزگار. [ ی َه ْ زِ ] ( ص مرکب ) سیاه گلیم. ( آنندراج ). بدبخت. سیه روز : بدست تهی میگشایم گره هاز کار سیه روزگاران چو شانه.صائب ( از آنندراج ).
