سیستانی

لغت نامه دهخدا

سیستانی. ( ص نسبی ) منسوب به سیستان. اهل سیستان. || یکی از لهجه های مهم ایرانی است که مردم سیستان بدان تکلم کنند. فرهنگ نویسان آنرا یکی از چهار زبان متروک پارسی یاد کرده اند. ابوریحان بیرونی در صیدنه چند لغت از لهجه سیستان قدیم آورده است. ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

یا سگزییکی از لهجه های مهم ایرانی است که مردم سیستان بدان تکلم کنند . فرهنگ نویسان آنرا یکی از چهار زبان متروک پارسی یاد کرده اند . ابوریحان بیرونی در صید نه چند لغت از لهجه سیستانی قدیم آورده است و در فرهنگهای پارسی هم چند لغت سیستانی آمده. لهجه کنونی مردم سیستان دنباله لهجه قدیم است .
( صفت ) منسوب به سیستان ۱ - از مردم سیستان اهل سیستان سگزی . ۲ - زبان و لهجه مردم سیستان .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم