سوخته بید

لغت نامه دهخدا

سوخته بید. [ ت َ / ت ِ ] ( اِ مرکب ) زغال بید که در پالودن بکار بوده :
سوخته بید و باده بین رومی و هندویی بهم
عشرت زنگیانه را برگ و نوای تازه بین.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 458 ).رجوع به سوخته شود.

فرهنگ فارسی

زغال بید که در بالودن بکار بوده
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال میلادی فال میلادی فال کارت فال کارت فال تاروت فال تاروت