سوت و کور. [ ت ُ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) بی مردم. بی آواز و سخن و جای خالی یاجایی ساکت و بی سروصدا. ( یادداشت بخط مؤلف ): عروسی سوت و کوری بود؛ یعنی بی ساز و آواز و بی سر و صدا.
فرهنگ معین
(تُ ) (ص مر. ) (عا. ) ۱ - کساد، بی رونق . ۲ - بی سر و صدا، ساکت .
فرهنگ عمید
۱. بی فروغ، بی رونق. ۲. ساکت و خاموش، بی سروصدا، بی حال و نشاط.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - بینور بی فروغ بی رونق و جلا . ۲ - بی سر و صدا .
