لغت نامه دهخدا سمن بیز. [ س َ م َ ] ( نف مرکب ) بیزنده سمن. || مجازاً، خوشبو. معطر : مرغ دل انگیز گشت باد سمن بیزگشت بلبل شبخیز گشت کبک گلو برگشاد.منوچهری.
