سحرگهی

لغت نامه دهخدا

سحرگهی. [ س َ ح َ گ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به سحرگه. که بوقت سحر باشد. که بهنگام سحر بود :
شاید اگر نظر کنی ای که ز دردم آگهی
ور نکنی اثر کند درد دل سحرگهی.سعدی ( بدایع ).رجوع به سحر شود.