لغت نامه دهخدا سحرزده. [ س ِ زَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) جادو زده. افسون شده. مطبوب. ( منتهی الارب ) : سحرزده بید بلرزد تنش مجمر لاله شده دود افکنش.نظامی.
