سبک روحی

لغت نامه دهخدا

سبک روحی. [ س َ ب ُ ] ( حامص مرکب ) کمال تعلق. ( غیاث ) ( آنندراج ) :
رخ از باغ سبکروحی نسیمی
دهان از نقطه موهوم میمی.نظامی. || بلطافت سخن گفتن. ( غیاث ) ( آنندراج ). || شادمانی. نشاط :
زآن حبه خضرا خور کز روی سبکروحی
هرکو بخورد یک جو بر سیخ زند سیمرغ.( منسوب به حافظ، از یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

حالت و چگونگی سبکروح .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم