لغت نامه دهخدا سبز چراغ. [ س َ چ َ / چ ِ ] ( ص مرکب ) چراغ سبز و تازه و پرنور : شد برافروخته چو سبز چراغ سبزدرسبز چون فرشته باغ.نظامی ( هفت پیکر ص 197 ).
