سبز دیبا

لغت نامه دهخدا

سبز دیبا. [ س َ ] ( اِ مرکب ) دیبای سبز :
رنگ سپیدی بر زمین از سونش دندانْش بین
سوهان بادش پیش از این بر سبز دیبا ریخته.خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 390 ).