لغت نامه دهخدا زیباسخن. [ س ُخ َ / خ ُ ] ( ص مرکب ) خوش گفتار. نیکوسخن : که ای زشت کردار زیباسخن نخست آنچه گویی به مردم ، بکن.سعدی ( بوستان ).
