لغت نامه دهخدا زمین حلم. [ زَ ح ِ ] ( ص مرکب ) در بیت زیر ظاهراً کنایه از کسی که بسیار بردبار باشد : ردی دانش آرای یزدان پرست زمین حلم و دریادل و راددست.اسدی.
