روابی

لغت نامه دهخدا

روابی. [ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ رابیة. ( منتهی الارب ) ( دهار ) ( آنندراج ) ( معجم متن اللغة ). رجوع به رابیة شود.
- روابی بنی تمیم ؛ از نواحی رَقّة است. ( معجم البلدان ). رجوع به رقة شود.