روائح

لغت نامه دهخدا

روائح. [ رَ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ رائحة. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از معجم متن اللغة ). ج ِ رائحة که بمعنی بوی خوش باشد. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). رجوع به رائحة و روایح شود.

فرهنگ فارسی

جمع رائحه ( رایحه ) بویها ( خوش و ناخوش و بیشتر در معنی اول مستعمل است )
جمع رائحه جمع رائحه که بمعنی بوی خوش باشد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تماس فال تماس فال حافظ فال حافظ فال جذب فال جذب فال آرزو فال آرزو