معنی رهور | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

رهور. [ رَهَْ وَ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) مسافر و سیاح. || اسب کوچک خوشراه. ( ناظم الاطباء ). مخفف رهوار است که اسب خوشراه باشد. ( آنندراج ) ( برهان ) :
جهان گردد از خون مردان چو دریا
تو چون نوح و کشتی تو چون خنگ رهور.عمعق بخارایی.رجوع به راهوار و رهوار شود.
رهور. [ رُ ] ( ع مص ) روشن شدن چراغ و آتش و جز آن. ( المصادر زوزنی چ بینش ص 234 ). در متون دیگر دیده نشد و ظاهراً مصحف زهور است.