ره سپر

لغت نامه دهخدا

ره سپر. [ رَه ْ س ِ پ َ ] ( نف مرکب ) راه سپار. رهسپار. راه سپر. ( یادداشت مؤلف ) :
دوستان همچو آب رهسپرند
کابها پایهای یکدگرند.سنایی.رجوع به رهسپار و راه سپار شود.