لغت نامه دهخدا رزق خوار. [ رِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) روزی خوار. وظیفه خوار. مستمری بر : آن چنانکه عاشقی بر رزق و زارهست عاشق رزق هم بر رزق خوار.مولوی.
