لغت نامه دهخدا راه پرست. [ پ َ رَ ] ( نف مرکب )که با راه انسی و آشنایی دارد. که پیوسته ملازم راه است. که با راه رفتن پیوند همیشگی دارد : حالی انگشتری گشاد ز دست داد تا برد پیک راه پرست.نظامی.
