دیلم کله

لغت نامه دهخدا

دیلم کله. [ دَ ل َ ک ُ ل َه ْ ] ( ص مرکب ) که کلاه دیلمی بر سر داشته باشد. با کلاهی چون کلاه دیلمیان :
دیلم کلهیم دلستان بود
در جمله جهان ورا نشان بود.نظامی.در بیت زیر، از تعبیر «شام » که تاریکی و سیاهی است و بعد صفت مشکبوی که وصف موی معشوق است برمی آید که بمعنی کسی است که موی و زلف او همچون دیلمیان است :
شام دیلم کله که چاکرتست
مشکبو از کیائی در تست.نظامی ( هفت پیکر ص 29 ).

فرهنگ فارسی

که کلاه دیلمی بر سر داشته باشد .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم