دکر

لغت نامه دهخدا

دکر. [ دِ ] ( ع اِ ) آوازه و ثنا و شرف ، و آن لغتی است در «ذِکْر» مر ربیعه را. ( از منتهی الارب ). رجوع به ذکر شود. || بازیی است مر سیاهان و زنگیان را. ( از منتهی الارب ).
دکر. [ دَ ک ُ ] ( اِخ ) نام آبی است میان آذربایجان و شروان. ( غیاث از شرح خاقانی ).