دوچاری

لغت نامه دهخدا

دوچاری. [ دُ ] ( حامص مرکب ) دچار بودن :
برد با من میان راه تنگی
دوچاری او دوچاری او دوچاری.مولوی.

فرهنگ فارسی

دچار بودن .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال فنجان فال فنجان فال عشقی فال عشقی فال ارمنی فال ارمنی