لغت نامه دهخدا درویش پرور. [ دَرْ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) درویش پرورنده. تربیت کننده و پرورنده ٔدرویش ؛ که عنایت و توجه به درویش دارد : که پروردگار توانگر توئی توانا و درویش پرور توئی.سعدی.
