درنشستن. [ دَ ن ِ ش َ ت َ ] ( مص مرکب ) نشستن : اًرداف ، ردف ؛ از پی کسی درنشستن. ( دهار ). حَثْو، حَثْی ؛ به زانو درنشستن. ( تاج المصادر بیهقی ). - بهم درنشستن ؛ بی مراعات تشریفات گرد یکدیگر نشستن : نبد کهتر از مهتران برفرود بهم درنشستند چون تار وپود.فردوسی.- درنشستن به ؛ فرورفتن به. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به نشستن شود.