لغت نامه دهخدا دانه فشان. [ ن َ / ن ِ ف ِ ] ( نف مرکب ) دانه افشان. دانه پاش. دانه پراکن. که دانه افشاند. که دانه پراکند. که دانه پاشد. که دانه ریزد : دانه فشان گشته بهر گوشه ای رسته ز هر دانه او خوشه ای.نظامی.
