لغت نامه دهخدا خوش پرواز. [ خوَش ْ / خُش ْ پ َرْ ] ( ص مرکب ) خوب طیران. که پرواز نیکوکند. که نیکو پرد. که نیکو تواند پرید : ای دریغا مرغ خوش پرواز من ز انتها پرید تا آغاز من.مولوی.
