خوش و بش

لغت نامه دهخدا

خوش و بش. [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ ب ِ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ادای احترام بمهمان بگفتار و پرسش. هش و بش عربی. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

ادای احترام به مهمان بگفتار و پرسش

فرهنگستان زبان و ادب

{small talk} [اعتیاد] عمومی ترین مهارت در مصاحبۀ انگیزشی شامل حرکات چهره و سلام و خداحافظی و پرسش دربارۀ موضوعات عمومی و روزمره و طرح گفتگوهای کوتاه