لغت نامه دهخدا خوش سرای. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ ] ( نف مرکب ) خوش آواز. نیکوسراینده. خوش نغمه : نگه داشت در طاق بستانسرای یکی نامور بلبل خوش سرای.سعدی.
