لغت نامه دهخدا خلوت دوست. [ خ َل ْ وَ ] ( ص مرکب ) مایل به انزوا و عزلت. ( ناظم الاطباء ). عزلت گزین. آنکه علاقه مند به انزوا و عزلت است. منزوی.
