لغت نامه دهخدا خشک بر. [ خ ُ ب ُ ] ( اِخ ) از نواحی نشتاء و از محال تنکابن است به مازندران. ( از استرآباد و مازندران رابینو بخش انگلیسی ص 106 ). رجوع به خشک بور شود.
