لغت نامه دهخدا خس طبع. [ خ َ طَ ] ( ص مرکب ) آنکه طبع پست دارد. پست طبیعت. بی اصل : خس طبع را چه مال دهی و چه معرفت بی دیده را چه میل کشی و چه طوطیا.خاقانی.
