معنی خدای بین

خدای بین

لغت نامه دهخدا

خدای بین. [ خ ُ ] ( نف مرکب ) خدابین. آنکه خدای بین است. آنکه در امور توجه بخدای دارد. دیندار. آنکه بیک چشم زدن غافل از خدای نباشد. مقابل خودبین :
وآن کس کو نیست خویشتن بین
معصوم خدای بین شمارش.خاقانی.نظر خدای بینان ز سر هوا نباشد
سفر نیازمندان ز سر خطا نباشد.سعدی ( طیبات ).- امثال :
هیچ خودبین خدای بین نبود. ( یادداشت بخط مؤلف ).