خبرده. [ خ َ ب َ دِه ْ ] ( نف مرکب ، اِ مرکب ) پیغام آور. پیغام آورنده. || آنکه خبر دهد. آنکه حادثه ای را دیده و نقل کند. آنکه حادثه ای را بدیگران رساند : خبردهی به بر خسرو آمد و گفتا که تیز گشت یکی جنگ تنگ را بازار.فرخی.آن خبرده مرا تضرع کرد که مرو مر مرا بزی و بمان.فرخی.