خاک خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) خوردن خاک. کنایه از توجه بدنیا کردن و بامور پست نظر انداختن است. || خوردن خاک چیزی را؛ کنایه از نابود شدن آن چیز است بوسیله خاک. از بین رفتن : بسی بر نیاید که خاکش خورد دگر باره بادش بعالم برد.سعدی ( بوستان ).
فرهنگ فارسی
خوردن خاک کنایه از توجه بدنیا کردن و بامور پست نظر انداختن است.
