حکم دار

لغت نامه دهخدا

حکم دار. [ ح ُ ] ( نف مرکب ) حاکم.

فرهنگ فارسی

حاکم
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال اوراکل فال اوراکل فال چوب فال چوب فال احساس فال احساس