حلولی

لغت نامه دهخدا

حلولی. [ ح ُ ] ( اِخ ) رجوع به حلولیة شود.

فرهنگ عمید

معتقد به حلول.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- کسی که معتقد به حلول باشد . ۲ - کسی که بحلول روح خدا در آدم و پس از او در انبیای دیگر یا محمد بن عبد ا... قایل باشد. بعضی از غالیان شیعه بحلول روح خدا در علی و فرزندان او هم قایل شده اند.