حقیقت بین

لغت نامه دهخدا

حقیقت بین. [ ح َ قی ق َ ] ( نف مرکب ) آنکه بحقایق امور بیناست :
سخنی بی غرض از بنده مخلص بشنو
ای که منظور بزرگان حقیقت بینی.حافظ.

فرهنگ عمید

۱. کسی که به حقیقت هر چیز می نگرد.
۲. آن که حقیقت را درمی یابد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که همه چیز را از دریچ. حقیقت بنگرد واقع بین .