دانشنامه اسلامی
از اسلوب های معانی قرآن «حصر و اختصاص» است که به آن «قصر» نیز می گویند؛ یعنی اختصاص دادن چیزی به چیز دیگر به طریق مخصوص؛ به عبارت دیگر «حصر» اثبات حکمی برای موردی معین و نفی آن حکم از موارد دیگر است.
تعریف مقصور و مقصور علیه
به کسی یا چیزی که قصر بر آن صورت گرفته است «مقصور» و به فعل، اسم، ظرف یا حالتی که به آن اختصاص یافته است، «مقصور علیه» می گویند. در جمله «تنها من آمدم» به «تنها» ادات قصر و به «من» مقصور و به «آمدن» مقصورعلیه می گویند. البته برخی صاحبنظران میان حصر و اختصاص تفاوت قائل شده اند.
اقسام حصر
حصر بر دو قسم است:۱. حصر صفت بر موصوف؛۲. حصر موصوف بر صفت.و هر کدام از این دو یا مجازی است یا حقیقی.
حصر نسبت به اعتقاد مخاطب
...
