لغت نامه دهخدا حان. [ حان ن ] ( ع ص ) نعت فاعلی از حنین. ( منتهی الارب ). || آرزومند. ( مهذب الاسماء ). || نیک طرب کننده و آرزومندشونده. ( آنندراج ). || بشدّت گریه کننده از حزن ، و شادی کننده از فرح.
