جشنیان

لغت نامه دهخدا

جشنیان. [ ج ِ ] ( اِخ ) قصبه و ضابطنشین بلوک رامجرد فارس است در چهارفرسخی شمال شیراز. ( فارسنامه ناصری ). دهی است از دهستان رامجرد بخش اردکان شهرستان شیراز واقع در 87هزارگزی جنوب خاور اردکان کنار راه فرعی پل خان به کامفیروز. جلگه ای و معتدل است. سکنه آن 261 تن شیعه است. آب آن از رود کر و محصول آنجا برنج ، چغندر و شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
جشنیان. [ ج ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بخش بوانات و سرچهان شهرستان آباده ، در دوازده هزارگزی شمال باختر سوریان و 48هزارگزی [ راه ] شوسه شیراز به اصفهان واقعاست. دامنه. سردسیر. سکنه آن 493 تن شیعه فارسی زبانند. آب آن از قنات و رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات ، گردو و بادام. شغل اهالی زراعت و قالی بافی است. راه فرعی دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان بخش بوانات و سر چهان شهرستان آباده در دوازده هزار گزی شمال باختر سوریان و چهل و هشت هزار گزی شوسه شیراز به اصفهان واقع است دامنه سردسیر سکنه آن ۴۹۳ تن شیعه فارسی زبانند . آب آن از قنات و رودخانه تامین میشود . محصول : غلات گردو و با دوام شغل اهالی زراعت و قالی بافی است .

دانشنامه عمومی

جشنیان (بوانات). جشنیان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بوانات در استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان باغستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۶۹۴ نفر ( ۱۹۵خانوار ) بوده است.