معنی تکیه جای

تکیه جای

لغت نامه دهخدا

تکیه جای. [ ت َ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) محل آسایش و پناهگاه و ملجاء. ( ناظم الاطباء ). تکیه گاه. ( آنندراج ) :
برون از جهان تکیه جایی طلب کن
ورای خرد پیشوایی طلب کن.خاقانی.چو آن یاوری نیست در دست و پای
که در مهد مینو کنم تکیه جای.نظامی.خستگان را به مژده صحت
تکیه و تکیه جا فرستادی.عرفی ( از آنندراج ).رجوع به تکیه گاه شود.