ته پیاله

لغت نامه دهخدا

ته پیاله. [ ت َه ْ / ت َ هَِ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) ته جرعه. ( آنندراج ). شرابی که در ته جام باقیمانده باشد. ( ناظم الاطباء ). آنچه از مشروب در ته پیاله بجای ماند. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
ته پیاله که بر خاک گشتگان ریزی
مرا که سوخته ای مغز و استخوان دریاب.نظیری ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

اندکی شراب که در ته جام باقی مانده باشد.

فرهنگ فارسی

ته جرعه شرابی که در ته جام باقیمانده باشد