ته ریش

لغت نامه دهخدا

تهریش. [ ت َ ] ( ع مص ) برانگیختن سگان را بر یکدیگر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ عمید

۱. ریش کوتاهی که چند روز تراشیده نشده است.
۲. موهایی که تازه بر صورت روییده.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ریش اندک ریش با موهای اند که بر صورت ظاهرباشد محاسن کوتاه .