تندرفتار

لغت نامه دهخدا

تندرفتار. [ ت ُ رَ ] ( ص مرکب ) سریع و طیار. ( ناظم الاطباء ). تندرو. تیزتک. سریعالسیر. و رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ عمید

آن که با سرعت و شتاب راه برود، تندرو، تیزرفتار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه در حرکت و رفتن سریع باشد تندرو .