ترکل

لغت نامه دهخدا

ترکل. [ ت َ رَک ْ ک ُ ] ( ع مص ) پای بر بیل نهادن تا بزمین فروشود. ( تاج المصادر بیهقی ) لگد زدن بر بیل تا فرورود بر زمین. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || کنده شدن زمین با سمهای چارپایان. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

فرهنگ فارسی

پای بر بیل نهادن تا بزمین فرو شود . لگد زدن بر بیل تا فرو رود بر زمین . یا کنده شدن زمین با سمهای چارپایان .

فرهنگستان زبان و ادب

{TAC} [اعتیاد] ← مقدار الکل تعرقی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال اعداد فال اعداد فال حافظ فال حافظ فال پی ام سی فال پی ام سی