بی گوهری

لغت نامه دهخدا

بی گوهری. [ گ َ / گُو هََ ] ( حامص مرکب ) بی اصلی. نانجیبی. بی پدر مادری. بی اصل و حسب بودن :
یکی را ز کم گوهری دل بدرد
یکی را ز بی گوهری آه سرد.نظامی.|| ناداری. فقر. تهیدستی. و رجوع به گوهر شود.